Οδικές Εμπορευματικές Μεταφορές στην Ελλάδα

Τελικά δεν ήταν τόσο ρόδινη η απελευθέρωση των οδικών εμπορευματικών μεταφορών στην Ελλάδα όσο θέλαμε / θέλανε να πιστεύουν ορισμένοι.
Οι συνδικαλιστικοί φορείς των μεταφορέων κατέβηκαν σε απεργία και δυστυχώς γίνεται αντιληπτό ότι κανείς εκ των εμπλεκομένων δεν είναι διατεθειμένος να κάνει πίσω. Πράγματι, στην Ελλάδα οι οδικές μεταφορές είναι ένας κλάδος που ρυθμίζεται από το κράτος (έμμεσα ή άμεσα όπως αρκετοί άλλοι κλάδοι, ενδεικτικά: οι εταιρείες ύδρευσης, οι αστικές συγκοινωνίες, οι συχνότητες των καναλιών, οι παραγωγοί ενέργειας, οι τράπεζες, οι τηλεπικοινωνίες ...).
Τα ερωτήματα που θα έπρεπε να απαντήσουμε σαν κοινωνία είναι αν οι μεταφορές είναι δημόσιο αγαθό ή όχι. Στην περίπτωση που είναι (π.χ. η ανάγκη για να μεταφέρω τρόφιμα/φάρμακα σε όλη την επικράτεια) τότε δεν τίθεται θέμα απελευθέρωσης. Αν θεωρήσουμε ότι δεν υπάρχει δημόσιο συμφέρον (δηλαδή όλες οι ανάγκες θα καλύπτονται επαρκώς με κάποιον τρόπο) τότε πρέπει να ακολουθηθεί η διαδικασία της απελευθέρωσης. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αξιολογήσουμε μεταξύ άλλων αν όντως η αγορά έχει αρρυθμίες. Είναι μεγάλη η συζήτηση αυτή και δυστυχώς οι περισσότερες αρρυθμίες προέρχονται από εξωγενείς της αγοράς παράγοντες που όσο και αν μελέτησα το ΣΝ δεν κατάφερα να βρω ικανοποιητική απάντηση.
Το ερώτημα όμως που μου έχει εντυπωθεί (μετά από πολλές συζητήσεις και εμπειρία σε άλλες χώρες της Ένωσης) είναι αν τελικά η απελευθέρωση θα βοηθήσει την ελληνική οικονομία ή όχι. Έχουμε το μέγεθος π.χ. της Αγγλίας ή της Γαλλίας για μια τέτοιου μεγέθους δομική αλλαγή? Μήπως η εμπειρία από χώρες κόμβους, όπως θέλουμε σαν Ελλάδα να μετεξελιχθούμε, δεν είναι τόσο ενθαρρυντική (π.χ. ποιος είναι ο ρυθμός αύξησης των ατυχημάτων στην Ολλανδία αφότου απελευθερώθηκε η εκεί αγορά...?) Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε την (ομολογουμένως αρνητική) ελληνική εμπειρία της Ελλάδας από το άνοιγμα των τηλεπικοινωνιών (20 χρόνια μετά την απελευθέρωση και ακόμη παρουσιάζονται δομικά προβλήματα) ενώ η αγορά ενέργειας και η αγορά σιδηροδρομικών μεταφορών αποτελούν χαριτολογία αναφορικά με το άνοιγμα τους.
Σε κάθε περίπτωση δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό αν είναι κάτι που επιβλήθηκε (και αν ναι από ποιους πραγματικά και για ποιόν ακριβώς λόγο) ή αν για μια ακόμη φορά η διοίκηση δεν πρόλαβε τις εξελίξεις.